ArboretumKórnickie 

założone w XIX w. przez Tytusa i Jana Działyńskich, na terenie starego parku otaczającego Zamek, należy do Instytutu Dendrologii Polskiej Akademii Nauk. Bogate kolekcje drzew i krzewów, często rzadkich i mało jeszcze znanych w uprawie obejmują łącznie około 3 tysięcy gatunków i odmian na powierzchni ok. 50 ha. Arboretum jest cennym obiektem naukowym, gdzie prowadzi się badania z zakresu ekologii, biologii, zasad uprawy i rozmnażania roślin drzewiastych. Jest też celem licznych wycieczek z kraju i z zagranicy; pełni rolę dydaktyczną i popularyzatorską. 

Galeria o Arboretum Kórnickim jest bardzo skromna w wymowie i zapewne tylko w małej części ukazuje piękno drzew i krzewów zgromadzonych i pielęgnowanych w kórnickim ogrodzie. Dziękuję Instytutowi Dendrologii PAN za mile spędzone chwile w Arboretum.

W sierpniowy poranek moim oczom ukazał się  oto ten widok.

Odwiedzający Arboretum Kórnickie zazwyczaj pierwsze spojrzenie kierują na Zamek oraz jego basztę. Następnie na...

Pawilon parkowy - ośmiościenna rotunda z połowy XVIII w. jest elementem budowli dawnego parku francuskiego urządzonego przez hr. Teofilę Szołdrską Potulicką - Białą Damę. Powiększona o przybudówkę w latach 40 tych XIX w. przez hr. Tytusa Działyńskiego z przeznaczeniem na bibliotekę. Nieopodal znajdował się pawilon wschodni, którego fundamenty odkryto w trakcje badań archeologicznych w latach 1998-99. Oba pawilony służyły niegdyś, zgodnie z duchem baroku, wykwintnej rekreacji.

Od 1926 r. "Ogrodami Kórnickimi", bo tak wówczas nazywano park, szkółki i sady, kierował Antoni Wróblewski, wybitny dendrolog, ogrodnik i botanik. Odbudował on w krótkim czasie zaniedbany park i zgromadził kolekcję drzew i krzewów, która przed II wojną światową liczyła 3000 gatunków i odmian. Wprowadził pełną dokumentację kolekcji dendrologicznej i pomologicznej tak, że mogły być one wykorzystane do badań naukowych. 

Główna aleja - obsadzona lipami liczącymi ok. 300 lat