1997 - Życie Warszawy - dodatek, Fotopanorama bit-ŻYCIE 

FOTOGRAFIA STEREOSKOPOWA

bit-ŻYCIE  17 listopada 1997 r.

Czarodziejskie okulary do zdjęć z głębią

Wszystkim miłośnikom fotografii chcielibyśmy przedstawić możliwość wykorzystania komputera do wykonywania fotografii trójwymiarowych. Za jego pomocą można tak obrobić normalnie wykonane zdjęcia, aby sprawiały wrażenie trójwymiarowych obrazów.

Krzysztof Jakubik

Zmysł wzroku (na podobnej zasadzie jak zmysł słuchu) umożliwia rozpoznanie odległości, w jakiej znajduje się obserwowany przez nas obiekt. Pozwala również dostrzec przestrzeń i ocenić wzajemne odległości przedmiotów w niej umieszczonych. Ta właściwość oczu i uszu — organów o dwukanałowej konstrukcji pozwała na lepszą orientację w otaczającym nas świecie i umożliwia bardziej złożone procesy poznawcze. Normalne fotografie umożliwiają obserwację sfotografowanego obiektu tylko w dwóch wymiarach. Aby otrzymać trzeci wymiar w fotografii, trzeba wykorzystać wspomnianą dwukanałowość konstrukcji oka ludzkiego. W tym celu należy wykonać tzw. stereopary. 

Stereopara. Fot. Michał Kurc

Stereopara to 

dwa zdjęcia 

tego samego obiektu. Na pierwszy rzut oka wyglądają one identycznie, ale po bliższym przyjrzeniu się można zauważyć, że każde z nich odzwierciedla rzeczywistość widzianą z innego punktu. Aby wykonać stereoparę, należy sfotografować obiekt do obserwacji, a następnie aparat przesunąć w prawo lub w lewo o tzw. bazę (6.5 cm — taki jest rozstaw oczu człowieka). Po przestawieniu wykonujemy drugie zdjęcie. W ten sposób otrzymujemy dwie fotografie tego samego przedmiotu. Później w ciemni wykonujemy odbitki o podstawie 6.5 cm, które kładziemy obok siebie (lub naklejamy na karton) i oglądamy za pomocą przeglądarki stereoskopowej. Zamiast przeglądarki do obserwacji można zastosować dwie soczewki o mocy 10 dioptrii. Osoby, które potrafią tak „przewracać" oczami, że widzą obraz z tzw. stereogramów, będą mogły obyć się bez przeglądarki. Do wykonania stereopary można także wykorzystać specjalny 

aparat stereoskopowy,

 
który ma dwa obiektywy i od razu wykonuje zdjęcia przesunięte o odpowiednią bazę. Innym rodzajem zdjęć stereoskopowych są anaglify. Efektem końcowym jest obraz trójwymiarowy, ale czarno-biały. Wykonanie anaglifu polega na umieszczeniu w jednym polu dwóch obrazów stereoskopowych w ten sposób, że każdy obraz jest jednobarwny, ale w różnym od siebie kolorze. Barwy są dopełniające, np. zielone i czerwone. Oglądanie ich odbywa się przez okulary z filtrami tej samej barwy co obrazy. Selektywność poszczególnych filtrów sprawia, że każde oko widzi właściwy obraz. Do wykonywania i

 
oglądania anaglifów

 
może posłużyć komputer. Eksperymentującemu miłośnikowi fotografii umożliwi on poszerzenie zaplecza sprzętowego. Jedynym warunkiem jest posiadanie komputera z graficznym systemem operacyjnym i kolorowym monitorem. Anaglify mają więcej zalet niż stereopary. Mogą być dowolnej wielkości, podczas gdy wielkość stereopary ograniczona jest przez bazę do 6.5 cm podstawy. Tworzenie anaglifów za pomocą komputera umożliwia dodatkowo szybką wizualizację efektu swojej pracy, można dokonać poprawek (np. wyostrzyć zdjęcie) i wydrukować taki plik graficzny. Przy drukowaniu należy jednak zwrócić uwagę na to, aby były dobrane odpowiednie barwy, bowiem nie wszystkie kolorowe drukarki idealnie odzwierciedlają kolory z monitora. Jedyną wadą anaglifów jest to, że przedstawiane za pomocą nich zdjęcia są czarno-białe. Do stworzenia anaglifu za pomocą komputera można użyć programu Paint Shop Pro (http://www.jasc.com). Należy zeskanować oba zdjęcia stereo-pary, z których chcemy stworzyć anaglif i nadać im nazwy „LEWY" i „PRAWY". Pierwsze z tych zdjęć trzeba wprowadzić do programu Paint Shop Pro i używając opcji Colors-Adjust-Red/Green/Blue tak zmienić odcień zdjęcia, aby na ekranie było widać tylko odcienie zielonego i czarne-go. korzystając z czerwonego filtru trzeba tak operować wartościami R/G/B, aby na ekranie było widać jednolitą ciemną szarość. Tak samo należy postępować ze zdjęciem „PRAWY", które musi mieć kolor czerwony (korygować za pomocą filtru zielonego). 

Zdjęcia zapisujemy na dysku. Jesteśmy już gotowi do stworzenia właściwego anaglifu. Oba zdjęcia trzeba wczytać do programu Paint Shop Pro. Później należy wybrać opcję Image-Arithmetic. W oknach „Source image #1" i „#2" powinny być nazwy plików „LEWY" i „PRAWY". Następnie trzeba w oknie Function wybrać opcję Difference i nacisnąć OK. Na ekranie pojawi się obrazek czerwono-zielony, lekko rozmazany. Wówczas należy przyłożyć do oczu 

okulary filtrujące 

i podziwiać stworzone przez siebie zdjęcie trójwymiarowe. Trzeba jeszcze wspomnieć, że aby tworzyć anaglify, niekoniecznie musimy bawić się w cały proces obróbki zdjęć czarno-białych. Można sfotografować interesujący nas obiekt (pamiętając o przesunięciu o bazę) używając filmu kolorowego, tak naświetlony film oddać do obróbki w laboratorium, a zdjęcia pozbawić, koloru podczas skanowania lub w programie Paint Shop Pro. Jak zdobyć okulary z filtrem do oglądania anaglifów? Można poszukać ich w sklepach lub na giełdach fotograficznych, można także zrobić je samemu. W tym celu należy przygotować szablon w kształcie okularów i dwa filtry — szkiełka lub plastiki (koloru zielonego i czerwonego) do umieszczenia w otworach. Jako filtry wykorzystujemy uszkodzone wkłady do reflektorów albo robimy/je sami (wystarczy dwie nie naświetlone, ale wywołane klatki fotograficznego filmu czarno-białego zabarwić na zielono i czerwono barwnikiem, np. do pisanek). jest to chyba najprostsza i najtańsza metoda.
 

>>> Dziękuję panu Michałowi Kurcowi, instruktorowi fotografii w Węgrowskim Ośrodku Kultury za udzielenie informacji. Osoby zainteresowane opisaną techniką mogą wysyłać listy e-mail pod adres: rafkurc@po-lbox.com. 

AI Bit Życie (lub Bit-Życie) to historyczny, bezpłatny, cotygodniowy dodatek o tematyce komputerowej, który ukazywał się w ramach popularnych dzienników regionalnych "Życie Warszawy", "Życie Częstochowy" i "Życie Radomskie" – był to dodatek skierowany do osób zainteresowanych nowymi technologiami i komputerami. 
Czym było: Bezpłatny dodatek gazety.
Treść: Artykuły, porady, recenzje z świata komputerów i technologii.
Dla kogo: Czytelników lokalnych dzienników (Warszawa, Częstochowa, Radom) zainteresowanych tematyką IT.
Charakter: Popularyzacja wiedzy o komputerach w latach, gdy rynek IT dynamicznie się rozwijał.