Wacław Kruszewski
Problem pieniędzy, czy ludzi?
Zajmę się dziś wydarzeniem bez precedensu w historii naszego miasta – montażem konstrukcji dachu nad wypalona salą kinową domu kultury. A przy okazji kilka refleksji..
Pożar wywołali robotnicy spawający metalowe sztangi fartuchów maskujących scenę. Ciekły metal spadał na pluszowe kurtyny oraz ekran kina i tlił się, gdy bezmyślni wykonawcy roboty spokojnie spożywali śniadanko. Sjestę przerwał gryzący dym, który wypełnił pomieszczenia obok sceny. Wszczęli alarm.
|
Przyjechała straż. Ale ogień już przeniósł się na drewniany strop sali kinowej i był nie do opanowania.
...
Nie muszę przekonywać, jakim uznaniem cieszył się dom kultury wśród mieszkańców Sokołowa w latach 70."
- pisze pan Wacław.
Fot. Autor nieznany.
|
 |
Dla
mnie informacja, że plonie PeDeK była nie do przyjęcia. Pracowałem
w Zakładach Mięsnych i natychmiast kazałem siebie wieść do domu
kultury - zobaczyć i może w
czymś pomóc. Na zdjęciu widoczna chwila ukazania się większego
dymu i za chwilę pokazały się języki ognia nad sceną i południowych
dachem. Byłem bezradny, a
widok bardzo smutny przerażający - w sercu jakby ktoś bliski
odchodził z tego świata. Dziwne uczucie trwało kilka dni. Nawet
nie byłem w stanie zatrzymać w kadrze tego smutnego wydarzenia.
Natomiast
wiele radości sprawiła mi informacja, że udało się ściągnąć
helikopter do osadzenia ciężkich konstrukcji metalowych dachowych.
Kolejne wydarzenie godne uwiecznienia, które wymagało pomysłu i
sprytu żeby tego dokonać i jak najszybciej przywrócić działalność
domu kultury. Było to trudne przedsięwzięcie prawie nie do
realizowania ale się udało. To musiałem uwiecznić.
|
Wspomina
pan Wacław: "Niebawem na stadionie wylądował potężny helikopter, z którego wyjechała „operacyjna” Nyska. Montaż 5 wiązarów z ich transportem ze stadionu na dach domu kultury trwał niepełną godzinę, a koszt był nieporównanie mniejszy od innych wyliczanych wariantów.
Za usługę zapłaciliśmy pieniędzmi mieszkańców Sokołowa zebranymi na koncie społecznego komitetu odbudowy domu kultury."
|
 |
W
PeDeKu wiele się działo. Wiele ciekawych projektów zrealizowano.
Występy zespołów - trudno wymienić wszystkie, bo prawie
wszystkie wystąpiły na scenie domu kultury nawet Omega - "... jak to się stało, że po Katowicach i Warszawie trzeci koncert w Polsce kultowego węgierskiego zespołu Omega odbył się w Sokołowie Podlaskim. Posługując się tekstem Imć pana Zagłoby – Jam to uczynił. A jak do tego doszło zainteresowani być może dowiedzą się z książki, którą zamierzają wydać na jubileusz 50-lecia domu kultury. Swój okres kierowania tą instytucją opisałem i przekazałem nowej dyrekcji. Jest w tym opisie wiele faktów i anegdot. Przede wszystkim zaś kawał historii z życia sokołowiaków w czasach PRL-u. Nie mogę pojąć, że wydanie takiej pożytecznej książki uniemożliwia brak powiedzmy 10 000 zł. Bo przecież z cenzurą już sobie poradziliśmy. To kto przeszkadza w odkrywaniu
prawdy? Jeszcze nie wiem, ale usiłuję się dowiedzieć."
I
na koniec Pan Dyrektor pisze: "Jak tak sobie wspominam i konfrontuję z obecną rzeczywistością, dostaję gęsiej skórki. Nie mogę pojąć, że teraz problemem jest organizacja kina letniego (kiedyś na projekcji filmu” Krzyżacy” na stadionie sprzedano 4670 biletów, ilu było gapowiczów – nikt nie policzył). Problemem jest organizacja Kupalnocki w Gródku, zorganizowanie wystawy przepięknych zdjęć Michała Kurca, wydanie książki na jubileusz 50-lecia Sokołowskiego Ośrodka Kultury, a nawet zwykłej dyskoteki. Czy to problem pieniędzy, czy ludzi? Kto wie, niech napisze."
Mój
komentarz:
Zostałem
wywołany do tablicy więc
odpowiadam - walcząc jeszcze z grypą:
Moje serce jest w Sokołowie Podlaskim.
Panie Wacławie,
Dyrektorze PeDeKu, Dyrektorze Wydziały Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach jestem poniekąd dłużny Panu za pochwały kierowane pod moim adresem. To miło słyszeć po wielu latach Pana słowa: „Jestem dumny, że z nimi pracowałem...”.
I vice versa Panie Dyrektorze.
Wielu z nas pasjonatów będąc już na emeryturze
w dalszym ciągu tworzy, opowiada obrazem, wspomina - porównując stare fotografie z zastaną rzeczywistością,
pisze wspomnienia, historię Malej Ojczyzny.
W galerii „Sokołów Podlaski z tamtych lat” w nawiązaniu do wspomnień odbudowy po pożarze PDK napisałem: „Utrwaliłem zakładanie przęseł przy użyciu śmigłowca na dachu budynku.
Wykonałem kilka zdjęć z różnych punktów.
|
W pewnym momencie po zrobieniu zdjęcia przelatującego śmigłowca z przęsłem nad pocztą poczułem dziwny ciężar. Okazało się, że w kieszeniach i pod ubraniem miałem dużo ubitego śniegu - była to tak wielka moc tego śmigłowca...”
Jakie
to ma znaczenie? - Dla pasjonata fotografii urodzonego w Przeździatce,
dorastającego w Cukrowni i uczącego się oraz będąc stałym
bywalcem w domu kultury duże i radosne. Utrwalenie niecodziennego
wydarzenia na kliszy i podzielenia się nim dzisiaj wzbogaca historię
SOKu, Miasta. Wskazuje na duże zaangażowania się społeczeństwa
w odbudowę i odzyskanie Domu Kultury.
|
 |
Postawiłem w
1964 na kulturę - działalność instruktorską w Klubie Pracownika
Cukrowni, w CKiS Sokołowie Podl. i Siedlcach oraz w WOK w WOK w Węgrowie
do 2004 roku.
|
Z okazji jubileuszu 580-lecia nadania praw miejskich, realizacji projektu "Sokołów Stolicą Kulturalną Mazowsza 2004"
40-lecia SOK oraz mojego jubileuszu 40 lat działalności
fotograficznej zapoczątkowałem prace nad galerią "Sokołów
Podlaski z tamtych lat". |
 |
W 2009 obchodziłem 45-lecie mojej działalności fotograficznej, tak bardzo chciałem świętować w moim rodzinnym Sokołowie Podlaskim w SOK.
Jubileusz
45 działalności fotograficznej w MBP w Węgrowie
»
Uroczystość odbyła się w MBP w Węgrowie
za co dziękuję pani Dyrektorce. Zaproszony Sokołów nie pojawił się.
Panie Wacławie dla mnie ten czas o którym Pan pisze nastał w tym momencie. To nie problem pieniędzy, choć jest ich potrzeba jak najwięcej w kulturze, ale problem ludzi.
Emocjonalnie jestem sercem z Sokołowem, potwierdzają to miłe, pełne serdeczności słowa płynące od wielu Sokołowian i nie tylko. W
mojej galerii „Sokołów Podlaski z tamtych lat”
eksponuję ponad 8000 fotografii opowiadających o moim rodzinnym
Mieście.
Persona non grata?
Osoby, które poza projektami im przynoszącym „sławę”,
nie są zainteresowane twórcą rodem z Sokołowa. Zapewne nie ma w
nich otwarcia na sztukę, na twórcę
– wspierania go - jest to im obce. Nawet dążą do usunięcia
go z życia Miasta.
W
którym wydawnictwie Miasta czy Sokołowskiego Ośrodka kultury jest
choćby mała wzmianka o mnie, o mojej twórczości - popularyzacji
Sokołowa przez sztukę? Nie ma.
Natomiast dowolnie eksponują moje zdjęcia bez podania ich autora, np. w wydawnictwach Miasta,
ostatnio w monografii o konkatedrze czy w galerii MBP w Sokołowie Podlaskim.
Napisałem kilka pism w tej sprawie do pana Burmistrza i Przewodniczącego Rady Miasta. Jest zmowa milczenia.
Dziwi mnie postawa Radnych.
Czy Władza Sokołowa Podlaskiego nie wie, że "Ochrona praw autorskich i praw pokrewnych jest niezbędnym warunkiem rozwoju polskiej kultury.”
Kim jestem dla wspomnianych osób w Sokołowie Podlaskim?
Tutaj widzę problem Panie Wacławie.
Komentarz
maxa
Max
Drogi Michale !
Twoja opinia pokrywa się z gorzkim stwierdzeniem prof. Jana
Izdebskiego - naszego rodaka cenionego w świecie naukowca. W świecie,
w Japonii i USA ale nie w Sokołowie. Masz rację To sprawa ludzi i braku kultury.
Źródło: http://zyciesokolowa.pl/problem-pieniedzy-czy-ludzi/
