Rok 2006

Oficyna mieszkalna

Ten sam los spotkał budynek z czerwonej cegły, piękną oficynę mieszkalną z 1865 r., w której mieszkałem w latach 1949-1954 r. Przebudowano pierwotne poddasze na I piętro, dodając pokoje na nowym poddaszu, nad którym górują dwa masywne kominy. Na elewacjach położono tynk. Piękno oficyny zniszczono - odeszło bezpowrotnie.

Z tego okna patrzyłem na pałac i park.

Zimą, jak szyby w oknie były oszronione, chuchałem na nie, i... pewnego razu zobaczyłem przez nie zapamiętany obraz - spokojnie opadające płaty śniegu.

Wielokrotnie mój Tata patrzył przez to okno, na wysoki masywny parkan oraz bramę i pałac - jak już wspomniałem brał udział w zamachu na Gramssa w 1943 r.

Dom ogrodnika

Rok 2010

... i przerażający jego wygląd dzisiaj.

Ogrodzenie nawiązywało stylem do budynku ogrodnika. Rosły tu krzewy róż, były klomby kwiatowe, - było skromnie i pięknie. Nawet po wojnie utrzymywano ten sam porządek. 

W latach 1963-1968 jako uczeń Technikum Rolniczego podczas zajęć praktycznych często pracowałem w ogrodzie. Stąd mam utrwalony obraz tego miejsca z tamtych lat. Ten mnie przeraża.

Moje miejsce urodzenia, zamieszkania pracy i nauki, teraz wspomnień.

Widok od strony południowej (2011 r.):  

1. - Oficyna mieszkalna z 1865 r., po przebudowie. 

2. - dom ogrodnika po przebudowie - 2/a - wygląd z 1926 r.

3. - Szklarnia z lat 60-tych XX w. - ruina. 

4. i 4/a - pałac.

Na planie miasta: 1. - Oficyna..., 4 - pałac.

Oficyna mieszkalna

 - dzisiaj potocznie nazywana "pięciorakiem".

Wewnątrz klatka schodowa była wykonana z drewna i jest bardzo podobna. 

Z lewej strony były drzwi do mieszkania p. Antoniaków, a z prawej do naszego mieszkania i kawalerki, w której mieszkał stryjek Marian Kurcz (Kurc) z żoną Stanisławą. 

Ciekawostka

Z opowiadania Pani Romy Romualdy Janczewskiej (Kilównej). 

Był 1941 rok. 

"Jako 5 letnia dziewczynka udałam się z mamą do szewca. Po stopniach tych schodów i wykonaniu kilku kroków wzdłuż barierki ku uchylonym drzwiom i  weszliśmy. Mama poprosiła o naprawę moich starych bucików. Pan Marian spojrzał na mnie i w zamian naprawy starych ku zaskoczeniu mojej Mamy wykonał nowe pantofelki - 'to dla Aldusi' ".

Dobroć stryja Pani Roma wspomina do dnia dzisiejszego.

Widok z oficyny na stronę północną. 

Na pierwszym planie był mini ogród parkowy - miejsce moich zabaw. Dalej widoczny domek, w nim po lewo była kuźnia, a po prawo stolarnia. Po lewej stronie budynku (jasne ogrodzenie) była masywna brama - wejście główne na teren gospodarstwa. 

Dalej po lewej gdzie teraz stoi bar piwny, w latach pięćdziesiątych, wybudowano świetlicę...

... W niej uroczyście obchodzono dożynki. Wyświetlano filmy np. Kino objazdowe z Cukrowni. Także Zespół Teatralny z Cukrowni wystawiał sztukę. Świetlica miała wiele usterek, jak popękały ściany ją rozebrano.

W latach siedemdziesiątych XX w. adaptowano w/w budynek po kuźni i stolarni na świetlicę. Była wynajmowana na wesela.

W pobliżu wspomnianej oficyny

... był browar. Budynek browaru został wybudowany prawdopodobnie w tym samym czasie, co oficyna.

Po wojnie zabudowanie przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne - PGR. Gospodarstwo było obszarem praktyk uczniów Technikum Rolniczego z ul. Sadowej. W tym budynku, za drzwiami - podpartymi deską, w latach 1962-63 Edward Pasek brat mojej Mamy i Antoni Świszczewski mąż siostry mojej Mamy, wykonali remont kapitalny autobusu. Kierowcą jego był Antoni Świszczewski. 

Ciekawostka

W roku 1964 uczniowie Technikum Rolniczego - w tym i ja, ruszyliśmy w Polskę tym autobusem nazwanym "Stonką". Trasą: Kętrzyn, Trójmiasto, Westerplatte, Łeba, Kołobrzeg. Bez awarii - cała trasa liczyła ok. 1800 km.

Na zdjęciach wygląd z roku 2011. Po wojnie browar adoptowany na warsztaty mechaniczne PGR.

Widok od strony zachodniej. Na pierwszym planie tutaj był ogródek z piwoniami. To wyjątkowe miejsce dla mnie.

W 1954 roku w tym miejscu wykonałem pierwsze zdjęcie moim Ukochanym Babci Zosi i Dziadziusiowi Janowi Paskom. Więcej »

Widok na browar od strony pałacu

Fot. z albumu Pani Heleny Chądzyńskiej z Malewiczów.

Pałac za czasów Zbigniewa Malewicza, po przebudowie w roku 1926. Z albumu Pani Heleny Chądzyńskiej z Malewiczów.