Inscenizacja '2022: WYZWOLENIE WĘGROWA PRZEZ ARMIĘ KRAJOWĄ. Fotografika. Michał Kurc AFRP

W Węgrowie przed wkroczeniem żołnierzy Armii Krajowej.

| 1 | 2 | 3 | 4 | Strona 1

DNI WĘGROWA '2022 - INSCENIZACJA:

WYZWOLENIE WĘGROWA PRZEZ ARMIĘ KRAJOWĄ

Po ciężkich latach wojny i okupacji, nadszedł historyczny dzień dla Węgrowa. W dniu 8 sierpnia 1944 roku partyzanci Armii Krajowej pod dowództwem majora „Wolskiego” – Zygmunta Maciejowskiego wyzwolili miasto ratując je przed podpaleniem. Nadeszła wymarzona wyczekiwana wolność.
W imię uznania i pamięci o Bohaterach i tamtych wydarzeniach Rada Miejska Węgrowa uchwaliła 15 listopada 1995 r. dzień 8 sierpnia Świętem naszego miasta. Dziś przypada 78 rocznica wyzwolenia Węgrowa.

Tym razem postanowiłem chwycić za mojego P900 i udać się na dawną ul. Niemiecką aby utrwalić wyjątkowy dzień dla Węgrowa - 8 sierpnia 1944 r., historyczną chwilę zawartą w scenariuszu inscenizacji "Wyzwolenie Węgrowa przez Armię Krajową.

Wspomnienie

Warszawa, dn. 1.VI.2007 r.

Fragmenty z listu p. Zofii Maciejowskiej, wdowy po płk Zygmuncie Maciejowskim, "Wolskim" do Pani Hanny Kietlińskiej Naczelnika Wydziału Kultury, Promocji i Turystyki Starostwa Powiatowego w Węgrowie.Szanowna Pani!
Bardzo, bardzo serdecznie dziękuję za przysłanie mi wydawnictwa dot. Węgrowa, oraz za miłe słowa. Przeczytałam je oczywiście z wielkim zainteresowaniem.
Album p. Kurca jest urzekający...
Uważam, że jest to artysta wielkiej klasy, który, w swoich pięknych fotografiach potrafił oddać spokój i urok Miasta oraz w ciekawy sposób wyeksponować jego zabytki.
...
Łączę serdeczne pozdrowienia oraz wyrazy szacunku i podziwu dla Pani pracy. Myślę, że to dzięki Pani i ludziom Jej podobnym Węgrów tak bardzo się zmienił.
Zofia Maciejowska

Pani Zofia Maciejowska podczas uroczystości kwietniowych 2007 - 10 rocznicy śmierci płk Z. Maciejowskiego.Fot. Archiwum Wieści Węgrowskie

Droga do wolności

"W nocy z 6/7 sierpnia batalion opuścił lasy rucheńskie i dotarł w rejon Klimowizny (około 3 km na wschód od Węgrowa), gdzie zaszył się w tamtejszych zagajnikach. Obecne położenie batalionu pozwalało mjr. Maciejowskiemu zwracać baczną uwagę na Węgrów oraz na szosę łączącą miasto z Sokołowem Podlaskim, jak też na jej odgałęzienie w kierunku na Miedznę. Było to o tyle ważne, że walki na froncie ożywiły się znacznie. Należało się liczyć, że wojska radzieckie ruszą do przodu lada dzień. Wskazywał na to wzmagający się przez cały 7 sierpnia ruch kolumn niemieckich na drogach.

Toteż z chwilą zapadnięcia nocy batalion podszedł prawie do samego przedmieścia Węgrowa Grudzie, położonego przy szosie Węgrów — Lochów, głównej osi odwrotu Niemców w tym rejonie, gdzie zajął pozycje wypadowe w zagajniku (obok fabryki kafli Jabłonki).

O świcie następnego dnia Niemcy przystąpili do podpalania miasta. W tej sytuacji mjr Maciejowski, mimo że front milczal nadal, rozkazał uderzyć na Węgrów. Jako pierwsza ruszyła na wroga, zajętego wzniecaniem pożarów w Grudziach, kompania ppor. Okonia. Zaskoczony nieprzyjaciel, pod osłoną własnej artylerii, począł uchodzić w kierunku Miedzny. W tym samym czasie kompania por. Lipki, zadaniem której było zajęcie śródmieścia, wkroczyła do centrum miasta. Znajdujące się tu oddziały niemieckie przyjęły bowiem działania kompanii ppor. Okonia za natarcie wojsk sowieckich i pośpiesznie wycofały się za Liwiec, wysadzając za sobą most.

Opanowanie przez AK Węgrowa ocaliło miasto od zniszczenia. Ludność, mimo ostrzału artyleryjskiego, entuzjastycznie witała żołnierzy. Wszyscy mieli świadomość, że ten atak uratował miasto od pożogi. Na budynkach pojawiły się biało-czerwone flagi." - monografia Węgrowa, str.372 - Akcja "Burza" - Wojciech Gozdawa-Gołębiowski.

W Węgrowie przed wkroczeniem żołnierzy Armii Krajowej.