Dom późnorenesansowy, tradycyjnie uważany przez mieszkańców Węgrowa za pomieszczenie drukarni, gdzie publikowano rozprawy i manifesty arian polskich, w tym znanego teologa Piotra z Goniędza. Obecnie jest to atrapa dawnego zabytku zrekonstruowanego od podstaw przez PP PKZ. Pierwotna "drukarnia" została zbudowana ok. XVI-XVII w. Budynek położony przy ul. Gdańskiej mieści obecnie Urząd Stanu Cywilnego.

Drewniana zabudowa dawnej protestanckiej dzielnicy miasta przy ulicy Narutowicza (dawniej Niemiecka).

(2) Drewniana zabudowa dawnej protestanckiej dzielnicy miasta przy ulicy Narutowicza (dawniej Niemiecka).

Jesień w przyrodzie – jesień życia. Dom opieki dla osób starszych „Sarepta”, niegdyś plebania kościoła ewangelickiego.

Surowa biel ścian klasycystycznego kościoła złagodzona barwami jesieni.

Spokój i ład wnętrza domu Bożego. Kościół ewngelicko-augsburski pod wezwaniem św. Trójcy z 1838 r.

Kaplica cmentarna z 1679 r., dawny kościół gminy protestanckiej do którego przyjeżdżali wierni nawet z Warszawy. Na cmentarzu zachowało się wiele ciekawych nagrobków, w tym piaskowcowe płyty nagrobne tkaczy szkockich, o oryginalnych inskrypcjach i niespotykanych płaskorzeźbionych motywach dekoracyjnych. 

Więcej >>>

 

Czas zatrzymał się na ulicy Kościuszki. W tle majestatyczna bryła kościoła i klasztoru poreformackiego.

Furta klasztorna.

Tablica erekcyjna kościoła poreformackiego.

„Bogu Najlepszemu Największemu / Pod Wezwaniem Świętych./ Piotra z Alkantary; Antoniego z Padwy/ Kościół ten:/ Przez Dziedzica miejsca (tego)/ Pana na Krasnem, herbu Ślepowron./ W zadośćuczynienie za grzesznych/ Wzniesiony ./ Roku 1706”.

We wnętrzu kościoła poreformackiego dominuje biel i brąz - kolory zakonu skasowanego w 1865 r. za pomoc powstańcom styczniowym.

Wspaniały pomnik nagrobny głoszący chwałę dziedzica Węgrowa, fundatora klasztoru, wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego (1712 r.).

Pobożność i pycha rodowa: złocone Ślepowrony z herbu Krasińskich 

otaczają sygnaturkę kościoła.